Wat is dit?

Céline kwam aanlopen en keek eens rond door het bos.Het was lekker donker,maar niet eng dus xD Ze liep rustig verder tot ze wat zag.Wat was dat? Een hutje midden in het bos? Ze liep erheen en keek naar de deur die wat open stond.Eng dacht ze.Niet dus ze grijnsde.Ze deed de deur voorzichtig open,de deur piepte enorm.Het was ook erg donker binnen,ze liep naar binnen.Ze zag niets,alleen iets wat glansde? Wat zou dat zijn? Ze liep erheen en zag opeens dat het grote messen waren! Ze schrok en stapte snel achteruit.Tot....Ze hoorde iemand,ze was niet alleen.Ze slikte,dit is eng dacht ze.Ze kon niets zien,alleen de enge glanzende messen die er hingen....

Sarah stond dichtbij, haar felrode ogen lichtten op, waardoor het er angstaanjagend uit zag. Ze pakte één van de messen, en gooide die richting het meisje. Een valse grijns stond op haar gezicht.. ''Wie ben jij!?'' snauwde ze.. Ze kon goed in het donker kijken, maar voor het meisje waren alleen haar rode ogen zichtbaar. Ze bleef grijnzen, en wachtte op het antwoord.

Céline schrok toen ze het mes zag,ze bukte en zag hoe het net over haar hoofd vloog.Ze slikte en keek naar de enge rode ogen in het donker."i i ik kwam hier langs....." ze zweeg en trilde van angst.De rode ogen waren eng,en zeker het mes boven haar hoofd dat in de muur zat.Ze stapte bang achteruit tot ze tegen de muur stond.Ze keek erg bang en haar handen trilden enorm.

''Ik vroeg niet wáárom je hier bent, ik vroeg wie je bent!'' snauwde ze, en ze keek naar het trillende meisje, en ging met haar nagels langs de messen.. ''Dus, vertel op.'' zei ze toen kalm, maar nog steeds erg vals. Het meisje bleek niet echt.. Vals te zijn, eerder bang.. Dat kon ze wel gebruiken.. Lekker een meisje pesten.

Céline keek naar de messen en dan naar de rode ogen."C C Céline..." ze zweeg snel en keek even naar de deur die opeens dicht was.Ze slikte en trilde steeds harder,ze was nog nooit zo bang geweest.Ze stond bang tegen de muur gedrukt,ze kon ook nergens heen.

''Oke.. Céline.. Weet je waar je bent? En ben je een gewoon meisje?'' vroeg ze toen spottend. De grijns verdween niet, maar die was toch niet zichtbaar voor Céline. Ze grijnsde, en keek in een mes.. ''Weetje, ik zal je ook eens wat dingetjes vertellen. Ik ben een duivel.. Niet figuurlijk, nee... Letterlijk.'' grijnsde ze toen.

Céline zag haar enge gezicht in het mes,ze slikte en keek snel naar de deur die dicht was.Ze was vreselijk bang en trilde erg."euh" ze zweeg snel en keek terug naar de ogen.Ze wilde weg hier,maar dat kon niet.De deur zou moeilijk opengaan en ze zou meteen wat gaan doen.Ze slikte en trilde hard.

''Wil je weg?'' vroeg ze vals, en ze keek naar de deur. ''Oh, zit 'ie dicht.. Dan moet je hem maar open doen.. Denk ik.'' zei ze toen, en ze ging naast de deur staan, een beetje kijkend naar haar bebloedde handen, en haar nagels. Ze pakte een mes, en liep naar het meisje toe. Ze grijnsde, en gaf het aan haar, waarna ze weer terug liep.. Ze keek vals naar het meisje.

Céline keek naar het mes in haar handen,ze keek dan naar de ogen."w w wat moet ik ermee?" ze slikte,wat moet je doen? Ze keek even naar de deur en dan naar het mes,ze keek naar haar spiegelbeeld in het mes.Ze trilde en liet het van de angst vallen.Ze schoot tegen de muur en keek angstig naar de duivel.

Ze rolde met haar ogen, en pakte het mes op. ''Nou, ga je hier voor altijd blijven, of ga je nog proberen te vluchten?'' vroeg ze droog, en ze gooide het mes weer in de muur, vlak naast het meisje, zodat ze het zou kunnen pakken. ''Nou, probeer maar te vluchten, zou ik zeggen.'' zei ze grijnzend, en ze zuchtte.

Zelman liep rustig door de verlaten chalet heen. Het boeide hem niets dat he donker ofzo was. Hij was nergens bang voor en hij had van de griezels gehoord die rondslopen. Hij had nog nooit gevaar gezien en hij liep dus rustig verder. Hij liep langs een muur en ineens zag hij puntje door het behang verschijnen. ''een mes..'' mompelde hij. Hij grijnsde lichtjes en liep naar de deur van de kamer toe. HIj probeerde het te openen maar het zat op slot. ''hmm jammer..'' mompelde hij.

Céline schrok en sprong wat opzij,ze keek ernaar.Waarom had ze een mes nodig? Zou ze haar wat doen anders? Ze keek ernaar en trilde hard,ze was zo bang.Ze keek naar de ogen en de andere grote messen.Ze zweeg bang en slikte.

Sarah liep naar de deur toe, en stak een mes in het slot, waarna ze draaide.. Het had op slot gezeten, maar nu was het open. Ze ging er naast staan. ''Als je nog weg wilt, ga dan.'' zei ze toen, vals grijnzend.. Het meisje zou vast niet durven aangezien Sarah naast de deur stond, en ze dan eerst langs haar moest. ''Dit moest je nou doen met het mes.'' zei ze toen, en ze gooide het weg.

''hé kijk dat is nou makkelijk'' zei Zelman droog en liep de kamer binnen. Hij draaide zich om en zag toen de twee meisje. ''wow een meiden bijeen komst dat zie je ook niet vaak in een verlaten chalet'' zei hij droogjes en keek de twee emotieloos aan met zijn diepe zwarte ogen.

''Houd je mond toch, jongen.'' snauwde ze.. Door het licht dat door de deur kwam, werd ze nu helemaal zichtbaar.. Ze keek vals naar het meisje. ''Nou, ga je nog, of niet?'' grijnsde ze, terwijl ze weer naar de jongen keek.. Hij bleek niet zo bang als het meisje.. Maar, hij was vast een gewoon mens.. Net als het meisje ^^

Céline schrok en stond snel tegen de muur,ze keek bang naar Zelman.Daarna naar de andere en trilde angstig.Ze keek naar de 2 die bij de deur stonden.ze kende Zelman niet,dus miss komt hij der wel redden.Of niet? Ze zweeg maar.

Zelman keek naar het meisje dat naar hem snauwde. Hij zag dat ze een duivel was en grijnsde lichtjes. Alleen dat meisje uitte het heel goed en bij Zelman zag je het niet. Hij was het wel maar hij deed zich voor als gewoon mens. Vaak pakte hij het langzaam aan, hun vertrouwen winnen enzo en dan sloeg hij toe. Dan kon hij ook meer martelen. Hij grijnsde bij de gedachten maar keek ze daarna weer droog aan. ''ik hou mijn kop voor niemand en zeker niet voor jou'' zei hij kil.

(ik sta aangegeven als mens, dat wordt later nog veranderd maar ik had iets met Céline bedacht vandaar dat ik nog op mens sta.)

Céline keek naar Zelman,zou hij der echt redden? Ze trilde al wat minder,ze voelde haar nu al iets veiliger.Ze keek dan naar het meisje,de duivel dus.Ze was eng met al dat bloed,ze slikte.Wie weet wat had ze al gedaan en gaat ze met haar doen.Ze schudde haar hoofd,niet aan denken! dacht ze bang

''Houd dan in iedergeval je grote waffel tegen mij dicht, he?'' snauwde ze toen, en ze keek naar het meisje.. Ze gooide opnieuw een mes naar haar toe, en rolde met haar ogen. ''Nou, ga je ooit nog?'' zuchtte ze, terwijl ze haar chagerijnig aan keek.. Het meisje was té bang, en zei helemaal niks.. Dan was het niet leuk ^^

''waarom zou ik?'' zei hij bot tegen haar, hij keek toen droog naar het meisje. ''ik zou gaan, ze laat je vrij dus'' zei hij kil tegen haar. Hij deed zijn handen in de zakken van zijn vest. Zelman voelde wat druk op zijn ogen, dat betekende dat hij niet lang meer in zijn gewone mensen gedaante kon blijven, en dat zijn ogen bijna rood rozig zouden gaan gloeien. Hij hoopte dat dat niet gebeurde want dan kon hij dit meisje niet meer pakken. Al verwachtte hij bovendien niet dat het duivelmeisje het meisje zomaar liet gaan.

Céline stapte voorzichtig en angstig richting de deur.Ze had haar ogen op hun gericht,ze was er bijna!
Ze lette ineens niet meer op de anderen en rende naar de deur.Verwachtend op vrijlating

Sarah gaf een duwtje tegen de deur, waardoor die nét voor haar neus dichtviel. ''Oeps!'' riep ze, en ze grijnsde vals. ''Oh, ik denk dat je dan nog eventjes hier moet blijven, meid..'' zei ze toen vals grijnzend.

Zelman keek droog naar de twee. Hij ging tegen een muur aan staan en keek even rond de kamer. Alle meubels die er nog stonden waren oud en vuil, niks bizonders dus. Hij keek weer naar de twee en zijn ogen begonnen ineens te gloeien. ''shit.. daar gaat m'n plan..'' mompelde hij onhoorbaar. ''Stomme mensengedaante ook'' zei hij droogjes en stond recht.

Céline schrok toen de deur dichtbloog.Ze stapte achteruit en botste bijna tegen Zelman.Ze zag zijn gloeiende ogen en stapte achteruit tegen een mes.Ze ging snel in een hoek staan,ze begont te trillen.Ze slikte en keek bang naar Zelman.Nee neit hij ook?!!

''sorry maar tja mijn mensengedaante werkt soms niet al te lang'' zei hij met een zucht en rolde met zijn ogen. Zijn huid was bleker geworden en zijn haar wat puntiger. Hij keek het meisje kil aan. Er kwam ineens een zwaard in zijn hand tevoorschijn. Het had een zwart handvat en was vlijmscherp. Er stonden aantal tekens op het zwaard zelf. Hij liep op Céline af en hield het zwaard bij haar nek. ''en wat vindt jij van de dood he?'' vroeg hij kil.