Just Alone

Damien zwierf door de bossen heen. Verderop lag het dode lichaam van een jong meisje dat hij daar zo had achtergelaten. Damien was gewoon weer verder gelopen zonder nog naar haar omgekeken te hebben. Hij liep nu op zoek naar zijn volgende slachtoffer. Ineens hoorde hij verderop wat ritselen. Zijn ogen lichtte ambergoud op en keken strak en ingespannen in de richting van het geluid

Céline kwam aanmanken,ze zuchtte en ging maar ergens zitten.
Ze had Damien nog niet door,ze keek naar de wonden.
Ze deden veel zeer en ze bloedden nog wat.
Ze bindde er wat rond.

Damien had Cèline wel gezien. En kleine valse grijns verscheen op zijn gezicht en hij sloop achter de bomen langs op Cèline af. Zijn ogen kleurde langzaam weer naar blauw en Damien stond nu aan de andere kant van Cèline naast haar met zijn armen over elkaar. ''Dat ziet er niet zo mooi uit'' zei hij en doelde op haar wond. Damien`s stem weerklonk in de stilte als vlees dat werd opengereten.

Céline schrok toen hij naast haar stond
Ze keek naar hem en dan naar de wonden
"duivels...." zuchtte ze
Ze keek even rond en dan naar Damien

Daan zat een eindje verder op de grond. Hij wreef over de wonde die hij had opgelopen daarnet. Hij zuchtte diep "waarom ik?"mompelde hij. Hij schudde zijn kop en kreeg een pijnsteek. Hij kneep zijn ogen pijnlijk dicht. Hij legde zijn hoofd op zijn handen en begon luid te vloeken.

Céline had Daan ook gehoord,ze keek om en zag hem.
Ze stond op."ik kom zo terug" ze glimlachtte zacht en liep erheen.
Ze keek naar Daan.
"hoi,is er iets?"

"alles is ok"zei Daan met een pijnlijk gezicht. Bloed sijpelde langs zijn wang van de wonde die van een paar uur geleden was. Hij zuchtte en stond op. Hij keek Céline aan "wie ben je?"

Céline zag de wonde en streelde voorzichtig
"hoe ben je daaraan gekomen?"
Ze keek naar het bloed op haar vinger
"Ohja ik ben Céline"

"Gevecht"mompelde Daan. Hij kek naar de grond en slaakte een diepe zucht. "Daan"zei hij. Hij nam een zakdoek uit zijn zak en veegde bloed van zijn wang weg. Hij glimlachtte kort

Céline glimlachtte even en zuchtte
Ze liet haar wonden zien
"dat heb ik dus"

"ook lekker gevochten?"vroeg Daan. Hij glimlachtte en depte nog wat bloed van zijn wonde. Hij keek Céline aan.

Céline knikte zacht
"duivels" ze zuchtte
Ze ging zitten en keek hem aan

"dat is minder"zei Daan. De wonde was eindelijk opgehouden met bloeden en hij glimlachtte en wreef over zijn wonde die uiteindelijk gestold was.

Céline glimlachtte ook
Ze keek even naar Damien
Ze dacht aan James
"achja"

"aan wat denk je?"vroeg Daan die zo te zien erg nieuwsgierig was. Hij zuchtte eens diep

(geen inspiratie >.<)

Céline keek op en grinnikte
"aan een jongen"
ze keek hem aan en glimlachtte

"ok"zei Daan. Hij liep wat verder weg. Hij zuchtte diep. "dan zal ik je alleen laten met je gedachten"

Céline keek hem aan
"waarom?"
ze vond hem best aardig

James zat in een boom naar de twee te staren.
Hij likte zijn mes open en keek naar zijn arm ,hij sneed in zijn arm.
Er loopte een repeltje bloed uit, hij zuchte even en keek hun weer aan.

Daan keek om "Dan kan je verder denken aan die gast". Hij ging weer zitten. Hij keek Céline aan. Hij glimlachtte kort.

Céline grinnikte
"je moet niet weg hoor"
ze glimlachtte

Hij zuchte en keek haar even aan. Ik ben haar kwijt dacht hij even.
Hij sprong uit de boom en draaide zich met de rug naar hun. Toen zette hij enkele stappen. Hij was nog in hun zicht maar dat zou niet lang meer zo zijn.

"als jij niet wilt dat ik wegga is dat ok voor mij"zei Daan. Hij glimlachtte en keek Céline aan. Hij geeuwde eens.

Céline zag James en sprong recht
"james!!!" riep ze blij
Ze sprong op zijn rug en grinnikte
"wat doe jij heir?"

"Veel en niet veel"zei hij vermoeid hij liet haar van zijn rug glijden en keek haar even aan. Zijn pols bloede wat maar zijn handen staken inzijn zak dus. Hij keek even naar Daan en zuchte. Aan zo iemand raak ik je dus kwijt dacht hij